In dit boek neemt de auteur je weer mee op zijn spirituele reis, dit maal naar het allochtoon-zijn met een religieus tintje.
De auteur heeft zich goed verdiept in de actualiteiten. Allochtonen en vreemdelingen hebben het nieuws de afgelopen tijd gedomineerd. Met name het nieuws over het vluchtelingenkindje dat verdronk haalde de krantenkoppen.
Zoals we van de auteur gewend zijn,vinden we aan het eind van ieder hoofdstuk vragen ter overdenking en bespreking. Leuk dat er in het boek ook songteksten en gedichten voorbij komen. Zo vind ik het lied van Michael Jackson – 'We are the world' – erg passend bij dit boek. Ook de cover past goed bij het boek. Een foto waarop twee boten op zee te zien zijn: op de ene boot reddingswerkers en op de andere boot vluchtelingen.
Ik ben zeker niet verrast dat dit een goed boek is. Eerder las ik zijn boek 'Geef mij je Angst'. Maar nadat ik 'Ik ben allochtoon' gelezen had, kwam het volgende in mij op: “Een ieder zal zich verbonden voelen met dit boek, ongeacht zijn religie of afkomst. Dit boek gaat over menselijkheid.”
Koster vertelt over diverse profeten uit de Bijbel die ook vreemdelingen waren. Onder andere Abraham, Petrus, David e.a. komen hier aan bod. Dit zei David als vreemdeling (Psalm 39):
“Hoor mijn gebed, HEER,
luister naar mijn hulpgeroep,
wees niet doof voor mijn verdriet,
want een vreemdeling ben ik, bij u te gast
zoals ook mijn voorouders waren (Ps. 39:13, NBV)”
De auteur brengt een ode aan de vreemdelingen (allochtonen) in ons land. Met dit boek heeft hij een boodschap voor ons: de auteur is allochtoon, Abraham was allochtoon, David was een allochtoon, Jezus was een allochtoon en ik ben ook allochtoon. Kortom: wij zijn allemaal allochtonen ongeacht ons afkomst. Dat wil zeggen: we zijn passanten met een tijdelijk verblijf op aarde.
Dit boek lees je niet, maar dit boek voel je. Koster heeft ons nogmaals betoverd met een goed spiritueel topboek dat je gelezen moet hebben.
