Marleen en Margje. Dochter en moeder.
Hun verstoorde relatie wordt vanuit beider perspectief beschreven. Daardoor ga je als lezer begrijpen waardoor Margje Marleen niet als dochter kon accepteren.
Margje heeft vanaf het begin haar dochter afgewezen. Vanaf Marleens geboorte is haar moeder veranderd in een bitse en schijnbaar liefdeloze vrouw. Marleen, nu 50 jaar, heeft nooit begrepen waarom haar moeder haar afwees en negatief tegen haar deed. In feite kon Marleen niets goed doen, zelfs de kleur van Marleens haar (koperkleurig) riep negatieve reacties van haar moeder op.
Gelukkig weet Marleens vader veel dingen om te buigen naar iets positiefs. Marleen was vroeger "Marleen winterpeen". Marleens vader laat haar daarvan maken "Marleen is een mooie edelsteen". Dankzij haar vader krijgt Marleen toch de liefde en erkenning waarnaar ze snakt.
Haar vader is inmiddels overleden en plichtsgetrouw bezoekt Marleen wekelijks haar moeder. Tot op een dag de zaak escaleert door een set koperen gewichten. Haar moeder wijst Marleen de deur, waarna Marleen instort.
Wordt deze relatie hersteld is de beklemmende vraag in het boek. God die zo ver weg lijkt - de hemel lijkt van koper – komt dichterbij in de personen van een vriendin van Marleen en in de buurman van Margje. Kan God de harten van moeder en dochter bereiken? De moeder zo schijnbaar liefdeloos, bits en hard. De dochter zo beschadigd en bezeerd door afwijzing.
Een erg mooi en goed geschreven boek, waarin je je als lezer goed kunt verplaatsen. Vooral het gevoel van afwijzing komt heel dichtbij en is heel herkenbaar.
