Op de achterkant van het boek staat geschreven dat dit boek een "onthutsende familiekroniek" bevat. Dit is een uiterst treffende omschrijving. De auteur beschrijft op beeldende wijze de geestelijke en lichamelijke mishandelingen van zijn moeder Carolina. Soms is het in mijn ogen iets te beeldend geschreven waaronder een aantal sexuele ervaringen. Dit kunnen lezers uit christelijke hoek zeker als storend ervaren.
Andreas Meijer schreef dit boek als verwerking. "Hét verhaal moet worden verteld" schrijft hij op de laatste bladzijde van zijn boek. Uit de diverse hoofdstukken ontstaat een beeld van een manipulatieve moeder die actief is in de Pinksterbeweging en met haar kwaadaardige gedrag een enorme impact heeft op de levens van haar kinderen.
De auteur wijst zelfs indirect het overlijden van zijn broer en zus toe aan de mishandeling van zijn moeder.
Ondanks dat het boek lezenswaardig is zou ik het niet willen aanraden. De auteur verteld zonder opsmuk zijn verhaal. Dit verhaal is zeer heftig maar er spreekt weinig hoop uit. De persoonlijke geloofsbeleving van Meijer en zijn relatie met God blijft onderbelicht. Dit maakt dat je na het lezen van de laatste bladzijde het boek met een onthutst gevoel neerlegt zonder dat het je opbouwt.
