Kind van de rivier

Beschrijving

KIND VAN DE RIVIER.

Recensie Kerkblad voor het Noorden.

In deze historische roman, die zich afspeelt tussen de jaren 1938 en 1968 verwerkt de schrijfster haar ervaringen die ze had met mensen om haar heen. Zij woont in Zuid Afrika en daar speelt deze roman zich ook af. De hoofdpersoon Pérsomi is een personificatie van verschillende mensen die de schrijfster gekend heeft. Het boek bestaat uit twee delen.Het eerste deel leest als een trein. De hoofdpersoon Pérsomi komt uit een arm, asociaal gezin. Haar vader is een alcoholist, haar moeder is analfabeet en gaandeweg het boek krijg je de indruk dat ze ook zwakbegaafd is. In het gezin gebeuren ellendige dingen, waardoor de jongste kinderen uit huis worden geplaatst door jeugdzorg. Vader komt in de gevangenis. De oudste broer van Pérsomi gaat in het leger. Door hun briefwisseling krijgt de lezer een kijkje in het verloop van de Tweede Wereldoorlog. Pérsomi is een intelligent meisje, wat ze aanpakt lukt haar. Als lezer is het prettig om te zien hoe zij zich ontworstelt aan de armoede en haar thuissituatie. Ze ontdekt dat de man die in de gevangenis zit niet haar echte vader is. Maar wie is dan wel haar biologische vader? Deze vraag speelt in het hele boek een rol.In het tweede deel zien we Pérsomi die afstudeert en een plaats krijgt op een advocatenkantoor.

Ook wordt ze verliefd en dat brengt weer problemen met zich mee. In dit tweede deel komt ze op voor de Indische gemeenschap in haar dorp. Door de apartheidswetten zijn zij genoodzaakt om uit het dorp te vertrekken. Pérsomi trekt zich hun lot aan en gaat hen helpen in de strijd tegen apartheid. Dit wordt haar niet in dank afgenomen door haar omgeving, maar ze is sterk, recht door zee en houdt stand. Verder ontdekt ze wie haar echte vader is.Het tweede deel vind ik minder vlot lezen. Het lijkt me ook moeilijk voor een schrijver om de vaart in zo’n dikke roman te houden. Er komen gaandeweg onwaarschijnlijkheden aan het licht, wat het leesplezier beperkt. Als kritische lezer vraag ik me bijvoorbeeld af waarom de moeder van Pérsomi zo dom wordt neergezet. Het boek is 573 bladzijden dik, de keren dat moeder aan het woord komt heeft ze steeds dezelfde tekst. Over de kinderen die uit huis zijn geplaatst wordt niks meer verteld, dat is wat ongeloofwaardig. Zo zijn er nog wel dingen te noemen, waar je vraagtekens bij kunt zetten, maar dat zou bij voorbaat het leesplezier bederven.En dat zou jammer zijn, want ondanks de kritische punten is het toch een fijn boek om te lezen vooral nu de avonden weer langer worden. En met zoveel bladzijden kun je een hele poos vooruit!

Veenwouden                                                  A. Steensma-Mens

Flaptekst:
Pérsomi woont met haar analfabete moeder, haar zusje en broers in een hutje op het terrein van de rijke meneer Fourie. Ze vormen een typisch ‘bijwonersgezin’: arm, onderontwikkeld en sociaal zwak. Hoe ouder Pérsomi wordt, hoe meer ze zich gaat schamen voor de vuiligheid en het gebrek aan beschaving bij haar thuis. Gelukkig is ze intelligent. Ze krijgt een beurs van de staat waarmee ze eerst naar de middelbare school kan, en vervolgens naar de universiteit. Ze zet alles op alles om aan haar milieu te ontsnappen.

Tussen Pérsomi en Boelie, de oudste zoon van meneer Fourie, ontstaat een bijzondere vriendschap. Maar de groeiende apartheid in de Zuid-Afrikaanse samenleving zet ook hun relatie op scherp. Als in 1957 de Indische gemeenschap wordt gedwongen om uit het dorp te vertrekken, springt Pérsomi als advocaat voor hen in de bres. Haar besluit om haar Indische vrienden te verdedigen leidt tot een directe confrontatie met haar dorp – en met Boelie.